(848) subete-no-anata-yaoi-stories

Ostatnio intensywnie myślałam nad wylotem do Japonii. W końcu tanie linie lotnicze oferują śmiesznie niskie ceny za podróż. Niestety, to musi poczekać, więc na razie skazana jestem na fikcyjną obecność kraju kwitnącej wiśni dzięki autorom bloga subete-no-anata-yaoi-stories. Świeżo upieczona oceniająca Mediate zaprasza na kolejną ocenę.

Adres jest przekombinowany. Jest tu japoński (a raczej próba jego użycia) i angielski, które razem tworzą tasiemca słownego. Istny bełkot, ale zacznę od początku. Wydaje mi się, że zagubiłyście się gdzieś w tłumaczeniu, gdyż poprawny zapis słów „cały ty” wygląda następująco: subete no anata ni. Albo był to zabieg celowy, albo coś umknęło Wam przy tłumaczeniu. Poza tym nie rozumiem, dlaczego nie mogłaś zostawić tak pięknie brzmiącego „subete no anata ni” w samotności. Zabiłyście tym sposobem całe moje zainteresowanie.

Belka jest tak wymowna, że aż wcale. Przez długi czas nie miałam zielonego pojęcia, o co Wam chodzi, wujek Google zresztą też. Dopiero po godzinie intensywnego myślenia w mojej głowie pojawiło się jakże genialne rozwiązanie – „SNAYS” to po prostu skrót od adresu bloga. A teraz grzecznie udowodnię, że nie jestem naturalną blondynką, gdyż zgodnie z zasadami PWN („Jeśli w nazwie dwu- lub wielowyrazowej drugi wyraz lub któryś z następnych rozpoczyna się od samogłoski, to skrót tej nazwy ma kropkę po skrócie każdego wyrazu”*) w belce powinny znaleźć się, prócz liter, kropki. Poza tym ów skrót nie wnosi nic, jeśli mowa o oryginalności i kreatywności.

Macie szczęście, że tylko powierzchownie zabrałam się za ocenianie wyglądu bloga, gdyż akurat w momencie, gdy dobrałam się do szaty graficznej, zebrało się Wam na wielkie zmiany i nagle, po odświeżeniu strony, widzę kompletnie inny szablon. Jakie to trzeba mieć szczęście, żeby akurat dwie osoby o godzinie trzeciej w nocy chciały wziąć się, w jakikolwiek sposób, za tę samą stronę, co nie? Cóż, w zasadzie to jest lepiej. Nie przytłacza mnie szarość i czerń, która demotywowała mnie okropnie. Teraz witają mnie kolory pastelowe oraz delikatność. W tle mamy czarne ptaki, które perfidnie próbują odlecieć z Waszego bloga. Nagłówek to kilka obrazków z mang i anime, które się zmieniają co jakiś czas, i każdy dopasowany jest do innej zakładki. Ciekawie to współgra z tłem. Wyżej znajduje się szary prostokąt, którego przeznaczenia nie byłam w stanie pojąć, dopóki nie zaznaczyłam przypadkowo tekstu. Sensu nie ma i prawdopodobnie, nie miało go być. Za to humor, którym próbowałyście zarazić i zachęcić czytelników, odpłynął już w trakcie pisania tego tworu wątpliwej śmieszności.
Po raz kolejny będę musiała nakrzyczeć za rozmiar czcionki. Autorzy blogów mają wspaniałe wyczucie kolorystyczne, ale jakim trzeba być ignorantem, żeby zadbać tylko o to, żeby ładnie wyglądało, a nie dobrze czytało?

Zakładka „rozdziały” pozytywnie mnie zaskoczyła. Zazwyczaj widzimy nudny i sztampowy spis wszystkich postów, ale Wy podzieliłyście je jeszcze na gatunki. Klikając na daną kategorię przenosimy się na kolejną podstronę, gdzie mamy już konkretny rejestr opowiadań z krótkimi, lecz treściwymi informacjami na ich temat.
Kolejna zakładka „wasze” to post poświęcony czytelnikom, którzy mogą wyrazić swoją opinię czy podzielić się pomysłami. Nazwałabym tę podstronę inaczej, gdyż taki tytuł kojarzy się raczej z linkami do blogów, które odwiedzacie i czytujecie. Co dziwne, strona, na której już powinny znaleźć się właściwe odnośniki, wyposażona została wyłącznie w adresy ocenialni.
Dalej jest zakładka, w której widnieje spis postów, które nie są bezpośrednio związane z tematyką bloga. Jest to ciekawe rozwiązanie, ale, aby nie błądzić, można było je umieścić razem z resztą.
Wisienką na torcie jest podstrona „konkursy”, których tytuły zapierają dech w piersiach, po czym zwalają z nóg. Nie pomyślałyście, że tak… niekonwencjonalne nazwy odstraszają czytelników? Może to jest powód, dla którego nie zgłasza się więcej niż trzy osoby? Inną sprawą jest to, że ludziom nie chce się pisać tekstów za wklejenie linka na podstronie.

Trochę tych opowiadań macie, więc obmyśliłam jakże chytry plan (od postów najstarszych, przez kategorie, po najnowszy post), według którego dobiorę się Wam do tyłeczków (choć przy tematyce yaoi to może być nieodpowiednie porównanie).
„Ofiara nietrzeźwości” rozpoczyna chwilowo porzucony fanfick o tytule „Jonghyun x Taemin” – pierwsze opowiadanie, które pojawiło się na blogu. Napisane jest ciekawie i z sensem, choć zdziwiło mnie, że już na początku pojawił się motyw pikantnej sceny. Czuję się jakbym już doszła do punktu kulminacyjnego i zakończyła wątek tych dwóch panów. Nie wiem, w jakim kierunku zmierza akcja, ale każdy ich następny stosunek nie będzie już taki oszałamiający.
„Za wszelką cenę” kończy, jak na razie, serię przygód wokalistów zespołu Shinee. Perwersja to chyba Wasze drugie imię, bo nie było akapitu, w którym nie wspomniałybyście o łóżkowych fantazjach i ekscesach bohaterów – zaczynając od romantyczności, a na udręczaniu krocza i odgryzaniu sutków kończąc. To przykre, bo homoseksualiści też czasem wychodzą z łóżka i spędzają swój czas w sposób nieco odmienny. Mimo to, nie mogę powiedzieć, że opowiadanie jest nudne czy nieciekawe. Sceny erotyczne nierzadko sprawiają spore problemy pisarzom. Wy natomiast potrafiłyście to zrobić. Postawiłyście na brak skrępowania, co skutkuje realnymi i rzetelnymi opisami.
Teraz nastał czas kobiet, z natury nie przepadających za towarzystwem mężczyzn, czyli yuri. „Po prostu bądź” jest miłą odmianą i odskocznią od yaoi, ponieważ nie napastujecie mnie scenami erotycznymi, a poza tym napisane jest to w formie wpisu do pamiętnika lub listu. Przyznam, że na początku byłam skołowana i nie miałam pojęcia, o co chodzi, ale szybko przeszłyście do sedna sprawy i opowiadanie stało się klarowniejsze.
Seks jest wszechobecny na Waszym blogu, a czymże by były perwersyjne opowiadania bez dobrego hentai? Sprawdźmy, co tam nabazgrałyście. Czytam, czytam i dochodzę do wniosku, że grubo przesadziłam ze słowem „dobre”. Z początku miałam obawy, że tytuł „nikt się nie złości, nikt nie uśmiecha” może mieć coś więcej wspólnego z Grubsonem, niż tylko przygarnięcie sobie słów z jego piosenki. Chciałabym rzec „na szczęście”, ale to i tak nic nie zmienia. W porównaniu do poprzednich opowiadań, to wygląda mizernie. Opisy są z reguły zdawkowe, a dialogi tak nienaturalne, że aż mi się przykro zrobiło. Albo to nie był Wasz dzień, albo lepiej wychodzi Wam pisanie opowiadań yaoi i yuri. Tu nie pobudzacie wyobraźni, myśląc, że „każdy wie jak wygląda seks kobiety z mężczyzną, więc sami sobie poradzą z wyobrażeniem tego”. Może i tak, ale to też potrzebuje odpowiedniej oprawy tekstowej. Szczególnie, że o ile z różnymi pozycjami czy wariantami uprawiania miłości nie będzie problemu, o tyle wyobrażenie sobie seksu grupowego może sprawiać niektórym problemy.
Czas zakończyć te zberezeństwa i przejść do kategorii nieco bardziej moralnych, czyli thrillera i romansu.
„Protogenoi” nie budzi we mnie żadnego dreszczyku emocji, choć wygląda o wiele bardziej tajemniczo niż polska „protogeneza”. W każdym razie, po uroczym początku emocje opadły. Do thrillera to tu daleko. Brak tu napięcia i niepewności. Wygląda to raczej na jakieś opowiadanie obyczajowe, ale do powyższego gatunku na pewno mu daleko. Faktem jest, iż czyta się to płynnie i przyjemnie. Bardzo podoba mi się fabuła, akcja oraz bohaterowie, ale cały urok psuje Wasza nieumiejętność doboru konkretnej kategorii do twórczości. Coraz częściej mi tu zgrzyta i mam złe przeczucie, że czar pryśnie, gdy tylko dotrwam do końca.
Mnóstwo emotikon i nagły spadek atrakcyjności opowiadań? To musi świadczyć o romansie, a dokładniej „Primaverze”. To prawdziwa kopalnia błędów i nieścisłości. Niewątpliwie są to jedne z najdłuższych opowiadań (oczywiście pod względem ilości kartek w Wordzie, a nie ilości rozdziałów), jakie napisałyście, ale niezbyt treściwych. Co prawda, od początku czuć było intrygę, nieprawdopodobne wydarzenia czy zbiegi okoliczności, ale zdecydowanie zdominowały one główną treść. Gubię się w treści i po kilku zdaniach nie wiem, o czym pisałyście.
„Mistyczna nimfa” przyporządkowana została do thrillera, co jest błędem. Według mnie powinnyście stworzyć zakładkę „fantasy”, gdzie to, jak i wiele innych opowiadań, pasowałoby idealnie. Tu niestety, w przeciwieństwie do wcześniej ocenianego przeze mnie opowiadania, z thrillerem ma to tyle wspólnego, co nic. Samo dodanie do kategorii nie czyni z Was mistrzyniami w zakresie literatury. Najpierw przydałoby się zapoznać z najprostszymi zasadami danego gatunku (naprawdę) i wtedy rzucać się do tej roboty.

Fabuła w poszczególnych opowiadaniach jest dość ciekawa, ale przydałoby się więcej tajemniczości, elementów zaskoczenia czy czegokolwiek, co przyciągnęłoby uwagę czytelnika. Bohaterowie w Waszych opowiadaniach są przejrzyści i klarowni. Czasem aż za bardzo. Nie zagłębiacie się w psychikę postaci, ani nie dążycie do jej rozwoju. Skutkuje to tym, że po kilku rozdziałach bohaterowie stają się tak nudni jak sprzedawcy odkurzaczy. Dialogi i opisy przeważnie żyją w zgodzie, więc przymykam oko na niedoskonałości, takie jak nieproporcjonalność, którą wypomniałam Wam w jednym opowiadaniu. Rozumiem, że to był zaplanowany zabieg, ale przekombinowałyście.

Błędy robicie sporadycznie i są to, w gruncie rzeczy, ledwie zauważalne pomyłki, które nie wynikają z niewiedzy, a raczej przeoczenia. Z tego, co udało mi się wyczytać z komentarzy, macie bety, więc może stąd wynika znikoma ilość błędów. Oto co udało mi się wyłapać:
„Jedynym sposobem w jaki jego mózg odreagował stres po tamtych zdarzeniach było wyłączenie aparatu mowy Na wszelki wypadek zawsze dbałem o to żeby miał co robić, żeby przypadkiem nie zaczął myśleć”. Zgubiłyście kropkę przed „na” oraz przecinki przed „w jaki”, „było”, „żeby”.
„Po śniadaniu Tartar dał mi dwa rysunki. Jeden przedstawiała scenę”. Przedstawiał.
„wogule”. W ogóle.
„Chłopak spojrzał na niego lekko poderwany”. A może „poddenerwowany” czy coś?
„No wiesz? Pamiętasz jak ostatnio Emme zwróciła jej uwagę odnośnie”. Odnośnie czego?
„czując, jak jak każdy oddech”. Za dużo tych jaków.

Nie jest źle, ale do poprawy jest dużo. Adres sugeruje, że czytelnicy będą mieć do czynienia z tematyką yaoi, więc nie rozumiem nacisku na coraz to nowsze kategorie. Według mnie związki męsko-męskie są Waszą domeną i to wychodzi Wam najlepiej, więc albo skupiacie się tylko na tym (w zgodzie z adresem, co by potencjalnego czytelnika nie mylić), albo staracie się bardziej. Życzę Wam powodzenia, bo macie potencjał.



*http://sjp.pwn.pl/zasady/Skrot-nazwy-dwu-lub-wielowyrazowej-gdy-drugi-wyraz-lub-ktorys-z-nastepnych-rozpoczyna-sie-od-samogloski;629569.html